We zijn nu al reeds twee weken terug thuis, en hierdoor wouden we onze algemene bevindingen eens met jullie delen. Eerst nog een kort stukje over onze laatste week in de klassen. We wouden geen afscheid nemen van de kinderen zonder ze een bedankje te geven. Er wordt vaak snoep geven als afscheidscadeau, maar dat zagen wij niet zitten om te geven, omdat het dan direct weg is. We wilde dat ze ons toch iets langer zouden herinneren. Zo hebben we in babyclass maskers gemaakt. Wat vonden ze het fijn om in alle vrijheid te kleuren! Voor middelclass hebben we armbandjes gemaakt. Dit was voor de ene wat gemakkelijker dan voor de andere, maar iedereen was blij met zijn eindresultaat! In topclass, hebben we octopusjes gemaakt. Ze begrepen het concept niet helemaal, want ze zette het op hun hoofd zoals een hoed. We vonden dit niet erg, fijn dat ze hun verbeelding gebruiken. Voor de leerkrachten, hebben we pannenkoeken gemaakt. We hebben er 5u over gedaan om te maken, en het was op in nog geen 30 minuten. Teken dat ze het lekker vonden. Voor de Zusters, hebben we een dromenvanger gemaakt, met allemaal bedankingen op waarvoor we dankbaar waren. Wij hebben van de school een computertas gekregen! Dit hadden we niet verwacht, maar zijn we echt super blij mee. We wilden namelijk allebei een nieuwe ;). Chayenne had namelijk al één gekocht, nu heeft ze er twee. ` We zijn allebei super dankbaar voor dit avontuur en dat onze ouders ons de kans hebben gegeven om te gaan. Dikke merci aan iedereen die dit mogelijk gemaakt heeft en voor ons te steunen. Ook bedankt aan de mensen die trouw onze blog hebben gelezen! Onze bevindingen: Zo vinden wij dat het inclusief onderwijs daar al een stapje voor staat op hoe het bij ons draait. Bij ons, zeggen ze dat ze een inclusieve school zijn, maar in de praktijk merk je echter anders. Je hoort soms wel eens geklaag van leerkrachten dat er in hun klas een kind zit met extra noden en dat het dan lastigere is omdat je extra werk moet maken en aangepast op zijn niveau. De leerkrachten in Rwanda vinden dit echter geen probleem en zien het als een meerwaarde voor de ontwikkeling van hun klasgenoten. Naar ons gevoel zijn de mensen/ bevolking veel opener en socialer naar mensen toe. Dit niet puur omdat wij blank zijn, maar ook naar elkaar toe. In voorgaande stages, voelde wij soms dat collega's wat afstandelijker deden naar ons toe, wat hun goed recht is, maar het was fijn eens het harde welkoms gevoel te krijgen. Wat wel niet zo fijn was, was dat we een constant bepamperend gevoel kregen. Dit deed ons twijfelen aan ons eigen kunnen en zijn. We snappen wel dat ze dit deden om ons te helpen maar dit gaf het omgekeerde effect en mondde uit in extra en onnodige stress. Leerkrachten zeggen ons altijd dat we goed moeten plannen en goed voorbereid moeten zijn, maar daar had je meer onvoorziene omstandigheden dat je uiteindelijk niet meer iets wilde plannen, omdat het toch niet loopt zoals je gepland had. Dit zorgde ook voor onnodige en extra stress. Wat ons wat ergerde was dat de leerkrachten soms respectloos omgingen met het gemaakte materiaal of spellen. De leerkrachten zeiden vaak dat ze niet genoeg materiaal hadden, maar wanneer we er ter beschikbaar stellen gaan ze er niet met een correcte manier mee om. Dit was wat het minste fijn vonden aan ons avontuur, want we staken er veel tijd in. Natuurlijk is de manier van lesgeven anders, maar dat dachten jullie waarschijnlijk ook al ;) Dit was het dan, onze laatste blog. Als je nog iets wilt weten, moet je ons maar sturen via Facebook. Bedankt <333333333
0 Comments
Waar kunnen we beginnnen, we kunnen zoveel vertellen over onze 4 dagen, maar we zullen het kort houden. We starten onze 4 dagen, met 2 dagen safari in het Akagera National park. De andere 2 dagen gingen we naar Nyungwe National park om op chimpansee trekking te gaan en een prachtige waterval bewonderen. DAG 1: frustrerende ochtend Ons avontuur begon al een uur te laat en moesten 2km wandelen naar de ophaalplaats, terwijl we oorspronkelijk thuis opgehaald gingen worden. De weg tussen Kigali en Kamonyi was onderbroken, maar dit al voor meer dan een week. Het was dus geen onbekend feit. Hierdoor begon ons avontuur al niet te vrolijk. Vervolgens, kwamen we er achter dat onze planning verandert was, zonder onze toestemming. Wij waren dus volledig verkeerd gekleed, alle, voor onze volgende 2 dagen toch. Je zit dit ook aan de groepsfoto in het bos. Voor we richting het park konden gaan, moesten we eerst nog stoppen voor ons te laten testen (beiden negatief). Gelukkig verliep dit proces vlot en konden we snel weer doorreizen. De eerste dag is er niet zoveel speciaals gebeurt. We hebben het park doorgereden en dieren gespot. We waren steeds enthousiast als we dieren van dichtbij of veraf zagen. In het park is er namelijk een subtiele omheining dat ervoor zorgt dat sommige dieren niet voorbij kunnen. Hierdoor is het moeilijk om ze van dichtbij te zien, maar gelukkig waren ze wel makkelijk zichtbaar door een verrekijker. Het moeilijke was dan om een foto te maken door de verrekijker. Na het rijden door het park, wanneer we wouden vertrekken naar ons hotel, begon onze auto te roken. Eventjes een korte stress, want we moesten nog 3 dagen met deze auto verder rijden. Al snel was het gemaakt en konden we weer verder rijden. 's Avonds gingen we uitgebreid gaan eten, 4 gangen. Het eten was echt overheerlijk. Het was eens iets anders dan gefrituurd eten. Na het eten, kropen we op tijd in ons bed omdat we de volgende dag vroeg op moesten staan. Het ontbijt was ook echt over the top. DAG 2: met Nienke al chauffeur!! Dat we de 2de dag overleefd hebben, is een wonder, neenee, grapje. Nienke was (is) een betere chauffeur dan de gidsen. Ze zorgde dat Chayenne dicht bij de dieren geraakte om mooie foto's te nemen. Nienke is wel niet van 's morgens vroeg vertrokken, want daar was ze nog te moe voor. Ze heeft bij de eerste stop het stuur overgenomen. Het was eerst wat zoeken, na bijna tegen een auto te rijden, was ze er mee weg. Oeps. Op de laatste stop heeft ze het stuur weer afgegeven, want in het stad rijden was te veel van het goeie. We hebben jammer genoeg niet de big 5 kunnen spotten, maar gelukkig wel 3. We hebben nog een foto gezonden gekregen van een leopard, maar is toch niet hetzelfde als het zelf te zien. We vertrokken terug richting Kamonyi om hier 1 nacht terug te slapen en geen extra kosten hebben aan een hotel. DAG 3: een wandeling van 4u in 2u De rit naar Nyungwe was langer dan gedacht. Wij dachten dat dit maar een rit ging zijn van 3u, deze bleek een rit van 5-6u. Onderweg moesten we ook stoppen om te eten, ons eten was te laat, waardoor wij te laat waren op onze activiteit. Chance dat we nog mochten vertrekken. Eenmaal aangekomen, waren we blij dat we eindelijk eens mochten wandelen. In het andere park was het ook de hele tijd in de auto. Toen de gids ons vertelde dat de wandeling 4u duurde, verschoten we allebei, zeker omdat het maar 8km was. Toen we terug bij de auto aankwamen, 2u later, was onze gids verbaasd dat we het zo snel gedaan hadden. Wij volgde zijn tempo en kwam overeen met het onze, we zijn beiden gewoon ervaren wandelaars. Nienke, haar oma kan hier nog iets van leren ;) Joel, onze gids, een kei lieve man, nam een hele fotoshoot van ons, zonder dat we het moesten vragen. Nienke moest zelf nog eens poseren, omdat hij niet tevreden was met het resultaat. De waterval was trouwens super mooi!!!! Na een deugddoende douche, na een zwetende wandeling, want het ging BERGOP!!!! Na de douche ging we gaan eten, maar dit was minder succesvol dan gisteren. Nienke haar eten was namelijk echt niet lekker. Dat van Chayenne was wel oke. DAG 4: onze habitat gaan ontdekken Wij vonden dat we de vorige dagen al vroeg moesten opstaan, maar deze dag was echt te vroeg, 4U30 (!!!) om om 5u te vertrekken. We moesten namelijk nog 1u rijden naar de startplaats. We aten ons ontbijt in de auto. Onze wandelgroep zat voel met aangename mensen, maar wij al 2 jonge dames moesten bewijzen aan de heren dat wij ook stevig kunnen wandelen. De mensen waren kei vriendelijk en iedereen hielp elkaar, dit zorgde voor een ontspannen sfeer. We hoorden overal apengeluiden, en de 'trackers' riepen ze toen na. Wat een ervaring om tussen deze apen te lopen. Ze zijn het waarschijnlijk al gewoon, maar toch verbaasde het ons dat het hun niet interesseerde dat wij in hun territorium liepen. Het was ook een prachtige natuur om door te wandelen. Tegen de middag waren we terug en konden we iets eten. Na zo een wandeling hadden we wel honger. Ondanks het zo een lastige en stevige wandeling was, zouden we het niet erg gevonden hebben om hem nog eens te doen, doordat het zo een mooie omgeving was. Jammer genoeg konden we ons niet douchen na deze wandeling. Op de terugweg zijn we nog gestopt bij het King's Palace Museum. In dit museum kan je zien hoe de koning vroeger leefde en hoe ze regeerde. Je kon er de koninklijke koeien zien en aaien. Een koe was vroeger Chayenne haar lievelingsdier! Ze waren zo lief, deze koeien worden niet geslacht, maar begraven als ze sterven. Nu hebben we 5 van de 8 musea in Rwanda bezocht. Moe, maar voldaan keerden we terug naar huis. Home sweet home. Groetjes Nienke en Chayenne PS: Begin al maar af te tellen, we zijn bijna terug :((( Alvast sorry voor de vertraging, maar beter laat dan nooit ;) De eerste week van de paasvakantie (1-8 april) kregen we de kans om mee te draaien in de organisatie VKR. Deze organisatie is ontstaan in 1989 en helpt kinderen/ jongeren met hun educatie. Ze geloven in gelijke kansen voor iedereen, ongeacht afkomst of beperking. Wil je meer info weten over de organisatie? neem dan zeker een kijkje op hun site. https://kinderhulprwanda.be/ De eerste dag, was zowel voor ons, als voor de vaste medewerkers in Rwanda, wat ongemakkelijk. Je kent elkaar niet en je spreekt dezelfde taal niet. Ondanks dat, was de eerste dag toch geslaagd. We hebben voedselpakketten gemaakt en schoolgerief per gezin klaar gelegd zodat het de familiebezoeken vlotter verlopen. Voor we begonnen, zijn we eerst nog naar de markt gegaan achter het nodige voedsel voor de pakketten en schoolgerief. Gelukkig hadden we niet onze properste kleren aan, want we moesten verschillende soorten bloem van een grote zak verdelen in kleinere porties. De gezinnen bestellen namelijk hoeveel ze willen, sommige 5kg en andere dan weer 15kg. Onze armspieren werden getraind de eerste dag! Zo kunnen ze rijst, bonen, aardappelen en verschillende soorten bloem bestellen. Voor de kinderen, kunnen ze schoolgerief bestellen. De meeste kinderen bestellen schriften (48, 90, 120, 200 Pg) en balpennen (3per kind). Er zijn ook registers beschikbaar en andere materialen, maar schriften was het meeste bestelde item. Na het weekend begonnen de gezinsbezoeken. De gezinnen wonen verspreid over het hele land, je kan het je dus al voorstellen, veel in de auto en lang onderweg. We vonden steeds dat we er rap waren, maar de terugweg vonden we lang. De eerste dag bezochten we Kamonyi en Butare (Huye). De eerste dag kwamen we dan ook direct gezinnen tegen die bij ons op school zitten. Dit was voor ons eventjes reality check. De volgende dagen bezochten we gezinnen in: Kabuga- Nyagasabu - Kibungo -Jali - Byumba. We vonden het steeds confronterend om te zien, maar tegelijk ook mooi om te zien wat de organisatie voor hen doet. Het was voor ons een emotioneel zware week, maar oog-openend. We waren al bij gezinnen geweest, maar deze waren 'welstellender' Vrijdag, ontmoette we de jongeren van het Centre Mémorial Gisimba. Dit zijn jongeren van het weeshuis, maar sinds 2015 zijn er geen weeshuizen meer in Rwanda. Alle kinderen die in een weeshuis zaten, zijn in een gezin geplaatst. De organisatie blijft de kinderen toch nog steunen, zo krijgen ze schoolmateriaal en hygiene spullen. De jongeren krijgen ook brieven van vrijwilligers van de organisatie. Tijdens de samenkomst, moeten ze ook altijd een brief terugsturen. Dit vinden niet erg om te doen en schrijven maar al te graag over hun school, familie, hobby's en avonturen. Na uren praten, lachen en foto's nemen was het tijd om afscheid te nemen. We deelden nummers uit en insta om toch in contact met elkaar te kunnen blijven, want ze zijn onze leeftijd en vonden het fijn ook mensen te leren kennen van onze leeftijd. 1 van de jongeren maakt muziek, en ik hoop dat hij het uitbrengt, want het zal een banger worden! Davide, we hopen veel van je te horen!! We willen alvast de organisatie bedanken om ons deze kans te geven. Dikke merci aan Rudi om ons te trakteren met lekker eten! (ook wil ik mezelf bedanken, Nienke, om de prijs te halveren ;)) PS: 28 mei 2022 is het Afrikaans feest in de organisatie. Vanaf 15u ben je welkom en kan je Afrika ontdekken in ons Belgenlandje. Hierbij al het adres zodat je het al niet meer moet zoeken en het een excuus minder is om niet te komen: DE GRIFFEL Ouwegemsesteenweg 90 - 9750 Ouwegem. Groetjes en tot snel!! Nienke & Chayenne NOG 2 DAGEN EN DE PAASVAKANTIE BEGINT!!! Vanaf de 18de maart tot en met de 28ste maart, hadden de kleuters examens! Ze krijgen een paar dagen voor de start van hun examens een examenrooster mee, zodat de ouders kunnen zien wanneer ze welk examen hebben. Vorig semester kregen de ouders een overview mee over de te kennen leerstof, maar dit semester was dit niet het geval. De dag voor de start van de examens hebben we nog een revision quiz gegeven in Top class. De quiz bevatte alle onderwerpen die in de les aanbod kwamen, zo ging het van vormen tot letters en van letters tot delen van een plant. Wij kregen het gevoel dat de leerstof nog niet zo goed onder de knie was, we waren al benieuwd hoe het zal aflopen op het examen. Ze begonnen met het examen 'Pre-math'. Na het weekend kregen de kinderen 'Discovery of the world' op hun bord voorgeschoteld. De volgende dag was 'Engels' aan de beurt. Woensdag was het tijd om te bewijzen hoe goed ze al kunnen schrijven in 'Pre-writing', maar ook hoe goed ze kunnen kleuren in 'Arts and Craft'. Op donderdag, was het voor ons dan een dag dat we niet konden helpen, want het was 'Ikinyarwanda', doordat dit examen wel vlot ging, hebben ze na het ontbijt nog 'Music' gegeven. We zouden iedereen gewoon 10/10 moeten geven omdat voor ons alles wel juist zou klinken. Om de week mee af te sluiten, kregen ze volgens de leerkrachten het moeilijkste examen 'Pre-reading', maar ook sport werd af getoetst. Om de examens af te sluiten, mochten ze hun beste 'Français' boven halen. Hopelijk heeft Chayenne hier ook uit geleerd ;) Na Frans, was het tijd voor het laatste examen: Physical Work. Ze moesten hiervoor de speelplaats opruimen. Waar sommige leerkrachten gemakkelijk met punten smeten, waren andere leerkrachten streng, maar rechtvaardig. In sommige klassen werd het in de mond gepraat, en herhaalde het kind wat de leerkracht zei. In deze klassen merkte je dan het verschil in punten tussen de leerkracht zijn punten en de punten die wij gaven. Sorry aan de kinderen die bij ons moesten komen. Wij zijn alvast super trots op de kinderen! Groeten vanuit het regenachtige Kamonyi Ps: wie spot de fout op het examenrooster? Pps: de voorlaaste foto laat zien hoe moeilijk en zwaar de examens zijn. Ppps: de laaste foto laat zien hoe blij we zijn dat het vakantie is, sommige dan toch. Mwiriwe, Dit weekend was er geen tijd om uit te slapen, de wekker ging namelijk al om 6u (5u Belgische tijd). We namen een snel ontbijt en maakte ons lunchpakket, dankzij Zuster Pauline, want onze verantwoordelijke zit namelijk in België. In Gent zitten er namelijk ook zusters van dezelfde organisatie. Surprise surprise, deze zullen we eens bezoeken als we terug zijn. Nadat we klaar waren, rond 7u, namen we de bus richting Kigali. We hadden geluk dat we direct een bus hadden, want soms kan je hier meer dan een uur dan wachten zonder succes, ja we spreken uit ervaring ;) waarbij we dan geluk hadden in Kamonyi, hadden we minder geluk in Kigali. We moesten een uur in de bus wachten tot hij vertrok. Side note: in Rwanda moet je vaak naar de hoofdstad (Kigali) op naar grotere steden te gaan. Er rijden kleine bussen voor in de dichte omgeving, maar voor verdere reizen moet je eerst naar de hoofdstad reizen, ook al passeert de bus langst waar je woont, ja we spreken hier ook uit ervaring. Dit was voor deze rit ook het geval, we zijn zo 3u verloren op onze trip. Het is ongeveer een uur rijden naar Kigali, een uur wachten op de bus, om vervolgens terug te passeren. Als je dacht dat het niet erger kon, surprise surprise, politie controle. Gelukkig konden we blijven zitten en was het vlot opgelost zodat we snel verder konden, maar dan. Nog geen 30 min later, autopech, band plat. Je kan het al raden, onze reis begon succesvol. Als je vindt dat het in België al moeilijk is om je band te vervangen, wacht maar tot je in een ontwikkelingsland zit, waar ze geen deftig materiaal bij hebben. Na een uur autopech, konden we eindelijk weer weg. We zaten dus al op de bus van 8u, die vertrok om 9u, om dan om 10u in panne te vallen, en om 11u terug te vertrekken, om uit eindelijk pas om 14u aan te komen in Kibyue. De bus rit alleen al, was een groot achtbaan. We moesten kronkelen rond de berg, en slalommen tussen de putten om de grond. Doordat de rit zo lang duurt wordt er onderweg ook gestopt om te eten, brochette en patatten op een stok! Smakelijk. Toen we eindelijk aankwamen, waren we sprakeloos door de prachtige ligging van ons hotel. De natuur is hier werkelijk adembenemend!!!! De foto’s kunnen niet tippen aan de werkelijke pracht dit wij hier ondervinden. We hebben dan snel ons middagmaal opgegeten, want de bootjesman stond al te wachten. We bezochten 3 eilanden: monkey eiland, bird eiland (napoleon eiland), en nog 1 waarvan de naam te moeilijk was om te onthouden. Op de eilanden kan je zoals de naam het zegt, apen, volgels en koeien zien. Op monkey eiland mag je niet wandelen, maar op bird en naamloos eiland hebben we prachtig kunnen wandelen. Bird eiland is allesinds kei steil!! Onze kuiten zijn ons niet dankbaar. We hebben op naamloos eiland belgen tegengekomen. We verschoten ons een hoedje toen we plots Nederlands hoorden. Het waren 2 mannen die hier waren voor het bezoeken van enkele projecten. Na onze boottocht van 3u hebben we lekker Italiaans gegeten, 2 pasta’s en pannenkoeken als dessert. Daarna wilden we een mototaxi nemen naar huis, maar de man lachte met ons, het was namelijk niet ver. We wilden ons nog een verfrissen in EEN DOUCHE met stromend warm water!!!!!!! Na een goeie nachtrust voor Chayenne namen we een duik in Lake Kivu. Nienke zag veel vissen in het water dus aarzelend ging ze een in. Op de plaats waar we zwommen, moest er vroeger een springplank gestaan hebben, maar deze was helaas aan brokken. Doordat we nog een lange busrit terug hadden, wilden we op tijd vertrekken. We wilden eerst nog iets eten, ons ontbijt was namelijk zeer beperkt. In onze zoektocht naar een plaats om te eten, zijn we 3 restaurants binnen gegaan om te vragen of we hier konden eten, met steeds het antwoord dat ze geen eten serveren. We hebben dan besloten om maar een koekje te kopen voor onderweg. Gelukkig heeft de bus ons wel in Kamonyi willen afzetten, anders zaten we 2u langer onder de baan. Uitgehongerd wandelende we terug naar de Zusters om nog iets te eten. Gelukkig heeft onze knappe kok nog iets lekkers voor ons gemaakt. Genoten van een welverdiend weekend, zeker een plaats om nog eens te doen voor we vertrekken, alleen jammer dat het zo een lange rit is. Geniet van de foto’s want het zijn echt plaatjes. Groetjes en tot snel! Nienke en Chayenne Muraho, Vandaag kregen we de kans om de leerkrachten eens een stukje van Belgische lessen mee te geven. We gaven namelijk een workshop rond actiever lesgeven. De lessen hier zijn namelijk zeer statisch en we wouden hier wat verandering in brengen. We gaven gerichte voorbeelden over de lessen die ze hier hebben. (Pre-writing, pre-reading, pre-math, English, discovery of The World) Wat wij als voor de hand liggend zagen, had voor hun wat extra uitleg nodig. Als we dit hadden geweten hadden we voor ieder voorbeeld een afbeelding gezorgd zodat ze het gemakkelijker zouden snappen. Dit nemen we mee naar de volgende keer. We vonden dat de leerkrachten met momenten niet zo hard opletten, maar dan stelde sommige wel gerichte vragen waardoor dan wel bleek dat ze luisterden. Onze stagementor is maar heel even binnengekomen om een paar foto’s te nemen van onze workshop. We hadden gehoopt dat hij er van het begin tot het einde bij was, zodat hij ons ook gerichte feedback kon geven. Eveneens hoopten we ook dat hij erbij zou zijn, zodat de leerkrachten gerichter zouden luisteren naar onze presentatie. Ondanks dit, zijn we toch tevreden met ons resultaat. Nienke is 2x heel hard verschoten tijdens haar uitleg, van parende beesten die op haar computer vielen. Zowel onze, als die van de leerkrachten hun aandacht weg. We probeerden als professionals verder te doen, maar soms keken we nog rond ons om te kijken of de beesten er nog waren. Nadat de beesten naar buiten vlogen, was de aandacht er weer volledig. We zijn echter wel teleurgesteld dat bij de feedback ronde de antwoorden op de vraag “What did you dislike?” onbeantwoord bleef. We hadden gehoopt op eerlijke feedback, zodat we dit kunnen meenemen in onze verdere toekomst. Nadat we volledig klaar waren met de workshop hebben we nog een potje chinees voetbal gespeeld. WAT EEN SUCCES!! De leerkrachten gingen er helemaal in op! De blije gezichten zorgden voor een goed gevoel bij ons. We zijn er van overtuigd dat ze dit spel ook eens met de kinderen gaan spelen. Bedankt voor het lezen & fijn weekend!! Zonnige groeten Nienke & Chayenne WAT EEN WEEK! De afgelopen week draaide we mee in de Autisme klas en Transition klas. De liefde en het enthousiasme die deze kinderen geven is onbeschrijfelijk. Deze ochtend trokken de kinderen ons terug mee naar hun klas, jammer genoeg moesten we ze teleurstellen. Deze week staan we terug bij Nursery. Gelukkig zien we ze nog steeds in de speeltijd en gaan we nog eens terug naar hun. Van 8u tot 9u30 is het iedere dag: Pre-math, Language and speech en ICT&Technology. Vervolgens is het tijd om te ontbijten. Van 9u30 tot 10u30 eten ze bij de leerlingen uit het reguliere traject. Als ze dan terug zijn, is het iedere dag iets anders van 10u30 tot 11U, zo leerde ze op maandag hoe ze hun handen moeten wassen, op dinsdag leerden ze kuisen, dan op woensdag leerde ze hoe ze hun kleren deftig moeten aandoen, vervolgens op donderdag leerde ze hoe ze hun schoenen moeten veteren en om af te sluiten op vrijdag leren ze hoe ze hun tanden moeten poetsen. Van 11u tot 12u20 is het op maandag is het dansen, op dinsdag is het een educatieve film zien, op woensdag gaan de naar de kerk, op donderdag is het dansen maar op traditionele muziek en op vrijdag is het sport. Sommige leerlingen vertrekken al om 12u20 naar huis, andere vertrekken pas om 17u en sommige blijven voltijds op school, zoals wij een internaat kennen, enkel gaan ze slechts 1x per maand naar huis of komen hun ouders bezoeken. Voordat ze aan de namiddag beginnen slapen ze van 13u tot 15u. In de namiddag gaan ze turnen, leren ze hoe ze hun nagels moeten verzorgen of knutselen ze. De namiddag wordt er eigenlijk niet meer zo veel gedaan, vinden wij. De kinderen zijn niet vrij, maar ze zijn wel aanwezig in het lokaal en spelen daar. De leerkrachten kunnen soms wel wat streng uitschieten naar de kinderen, vinden wij. De kinderen luisteren wel niet altijd optimaal. Er zijn 3 leerlingen per leerkracht, iedere kind zit op een ander niveau. De kinderen zitten allemaal samen in 1 lokaal, waardoor het soms wat overprikkelend kan zijn, als je andere kinderen bezig hoort. Wij vonden het soms zelfs moeilijk om onze aandacht erbij te houden, want uit het niets kan er plots een kind beginnen schreeuwen. Hier ook wordt het lesmateriaal zelf getekend, zo was er het voorval dat de coördinator binnenkwam en vroeg achter de tekenaar van de huisdieren. Hij zei: "is het een geit met een beperking? Hoe kunnen kinderen met een beperking nu deftig leren wat dit dier is, als het niet eens op een geit lijkt? Zo merk je maar dat het tekenen niet altijd gemakkelijk gaat. Er werd dan aan ons gevraagd om deze opnieuw te tekenen. Om duidelijk te zijn, de tekening die er ging, was niet van ons. De kinderen hebben ons er leren traditioneel dansen! Het was alleszins een ervaring dat we niet snel zullen vergeten. Groeten en bedankt voor het lezen! Nienke & Chayenne Dag lezers We zijn de afgelopen week en een half van een volle pak gekleurde bladeren, naar een lege pak gegaan. Nienke had dus beter wel geluisterd naar haar mama en nog een pak meegenomen. Printen wordt hier niet zo veel gedaan, enkel voor huiswerk. De leerkrachten tekenen dus hun lesmateriaal zelf. Deze uitdaging gingen wij dus ook aan. We zijn hier namelijk om te leerkrachten ondersteunen. Ze vragen aan ons om iets te tekenen in het thema van de week of over een letter die ze gaan leren. Een hele klus, het tekenen duurt wel een paar uur per dag, zo zitten we soms van 15u30 tot 19u te tekenen. Dit komt namelijk doordat we tekening soms in het tweevoud of drievoud moeten tekenen, of soms zelfs 5x. We hopen dat we binnenkort wat minder moeten tekenen, want we vinden beiden dat we meer kunnen beteken dan dat. Doordat het tekenen soms wat lang duurt, hebben we geen tijd om werken aan andere zaken. Momenteel, zijn we bezig aan het werken aan een ganzenbord voor in Autisme. De leerkrachten zijn wel altijd zeer dankbaar met de tekeningen. Dit maakt het vele tekenen dan weer goed! We kijken al uit naar hun reactie op ons spelbord en hopen dat ze hier ook zo dankbaar voor zijn. Op naar meer! Murakozo (bedankt) voor het lezen Groetjes Nienke & Chayenne Muraho kennissen, vrienden, familie en meer Zoals je aan de titel kan lezen, leven we hier echt al verwende nesten. Ons eten staat altijd mooi klaar om 7u, 13u, 16u en 19 uur. We starten onze dag met een stevig ontbijt. Tot onze eigen verbazing, hebben we iedere dag CHOCO(!) en ook een stuk kaas en veel fruit. 'S middags eten we warm, en 's avonds eten we een sandwich. De Zusters willen dat we ons even goed voelen als thuis, waardoor het eten niet veel verschild, vinden wij. Het eten van de Zusters en van de kinderen is wel vaak anders. Bonen zijn hier onmisbaar. Fruit is dan weer bij ons onmisbaar. We eten zeker iedere maaltijd 3-4 stukken fruit. Wij zijn alvast dankbaar voor de goeie zorgen en het lekkere eten. Voor beiden is het vlees soms wel een struikelblok, maar we ons er door geen. Het is een "beetje" te hard gebakken. Raden jullie wat er op ons bord ligt? ;) Smakelijk Groeten Nienke & Chayenne Muraho, Gisteren waren we aanwezig op het huwelijk van onze stagecoördinator. Ons werd verteld dat de traditionele ceremonie om 10 uur begon. Wij, twee muzungu's, die al genoeg opvallen wilden we op tijd aanwezig zijn. Soeur Pauline ging ons vergezellen. Toen we om 9u40 bij haar aankwamen, vertelde ze ons dat het pas zou beginnen om 10u30. We bleven wachten en wachten om uiteindelijk pas te vertrekken om 11u. We hadden dus een uur langer kunnen slapen ;) De eerste ceremonie was een typisch Rwandese ceremonie. De familie van de man vroeg aan de familie van de vrouw of ze toestemming kregen om te trouwen. Ze geven elkaar veel geschenken, voornamelijk alcohol en ook materiaal om voor een koe te zorgen. Een koe wordt hier gezien als rijkdom. Het duurde lang voordat de vrouw op het huwelijk verscheen. Toen de vrouw kwam, waren er traditionele dansers die gaan naar voor begeleidde. Wij waren alvast fan van de dans en de muziek, veel vrolijker of bij ons. Wat ons dan wel opviel, is dat er bijna niet gelachen werd tijdens de ceremonie, ondanks dat er vrolijke muziek heerste. Tijdens de eerste ceremonie werden er ook al cadeaus naar voren gebracht per familielid. Ze namen een foto per geschenk, ook op deze foto's werd er niet gelachen. We hebben gevraagd waarom er niet werd gelachen, maar daar kregen we niet echt een antwoord op. Het was hun eigen keuze. Om 14u begon de mis, deze starte gelukkig wel op tijd ;) De man, de vrouw, de getuigen en bruidmeisjes - en mannen veranderde van kledij. Ze gingen van traditionele chic naar kerk chic. In de kerk werd er veel gezongen door het kerkkoor. Er waren 3 koppels die gehuwd werden. Hierdoor duurde de viering ook wat langer doordat alles in het drievoud gedaan werd. De kerk was gebombardeerd met cameramannen, per koppel minstens 2. Ze filmden echt alles en hadden belichting mee. We waren hier zeer verbaasd door. Wij mochten bij de Zusters vooraan zitten. Na de misviering, werden er foto's genomen met de families terwijl de uitgenodigden in de feestzaal wachtte. Toen ze klaar waren was het tijd voor cake. Deze was echt heerlijk. Nadat iedereen cake had gegeten was het weer tijd voor cadeaus, deze keer konden vrienden en mensen buiten de familie ook hun geschenk afgeven. Ze danste hun weg naar voor en namen terug een foto, op deze werd er wel gelachen! Wij zijn met het leerkrachten-team naar voor geweest. Wat een ervaring! De cadeaus waren uitgedeeld, de cake was op, tijd om te dansen dachten wij. Dit bleek echter van korte duur. We hebben even kunnen dansen met de leerkrachten, maar na 30 minuten werd het al stilgelegd. Het was nog maar 19u! We vonden het zeer spijtig dat dit al zo vroeg voorbij was. Wij zijn alvast dankbaar dat we aanwezig mochten zijn, maar we prefereren toch de Belgische huwelijken waar er tot een stuk in de nacht gedanst wordt :) Ons cadeau zullen we maandag afgeven. Murabeho Groetjes Chaeynne en Nienke |
AuthorNienke & Chayenne |